Wspólnoty Neokatechumenalne

• Aktualności
• Historia
• Galeria zdjęć

Galeria zdjęć

Historia

WSPÓLNOTY NEOKATECHUMENALNE

HISTORIA

Dro­ga neo­ka­te­chu­me­nal­na naro­dzi­ła się już 40 lat temu na przedmie­ściach Madry­tu. Bóg posłu­żył się do tego pew­nym mło­dym, dobrze zapo­wia­da­ją­cym się arty­stą mala­rzem, Fran­cisz­kiem Argu­el­lo (Kiko) i kobie­tą, człon­ki­nią pew­ne­go insty­tu­tu misyj­ne­go, Car­men Her­nan­dez. Na obrze­żach tej wiel­kiej aglo­me­ra­cji, żyjąc wśród lud­no­ści bar­dzo ubo­giej, nie tyl­ko pod wzglę­dem mate­rial­nym, ale tak­że moral­nym, odkry­li oni KERYGMAT (Sło­wo Zba­wie­nia), któ­re zwia­sto­wa­ne wśród tych bie­da­ków i przy­ję­te przez nich z wia­rą, dało im moc do cał­ko­wi­tej zmia­ny życia.

W ten spo­sób oczom tych dwoj­ga ludzi uka­zał się kate­chu­me­nat, czy­li dro­ga do wia­ry. Tam też zro­dzi­ła się wśród tych bie­da­ków pierw­sza wspól­no­ta, zło­żo­na z Cyga­nów, anal­fa­be­tów i żebra­ków.

Widząc całe to wyda­rze­nie Kościół w oso­bie ówcze­sne­go arcy­bi­sku­pa Madry­tu Casi­mi­ro Mor­cil­lo zachę­cił, by prze­nieść to doświad­cze­nie do innych para­fii Madry­tu, Rzy­mu i potem innych kra­jów.

W dzi­siej­szym świe­cie obok tego ubó­stwa, któ­re było udzia­łem ludzi z bar­ków Palo­me­ras Altas, ist­nie­ją tak­że olbrzy­mie prze­strze­nie inne­go ubó­stwa. Tylu ludzi żyje w bez­sen­sie, w olbrzy­mich kry­zy­sach oso­bi­stych, pro­wa­dzą­cych czę­sto do tar­gnię­cia się na wła­sne życie, z pyta­niem o sens cier­pie­nia, któ­re dziś na mnie spa­da. Oni wła­śnie potrze­bu­ją tego SŁOWA ZBAWIENIA, to ubo­dzy XXI wie­ku. Tyl­ko Jezus Chry­stus Zmar­twych­wsta­ły i żyją­cy dziś może ura­to­wać ich życie. Widać to wyraź­nie, bo wspól­no­ty Dro­gi Neoka­te­chu­me­nal­nej na całym świe­cie ist­nie­ją zarów­no w dziel­ni­cach bie­dy, jak i bar­dzo boga­tych. Widać w nich ludzi czę­sto odda­lo­nych od Kościo­ła.

Tak­że kolej­ni papie­że, Paweł VI, Jan Paweł II oraz Bene­dykt XVI widzą w tym sposo­bie dusz­pa­ster­stwa sku­tecz­ną pomoc dla współ­cze­sne­go spo­łe­czeń­stwa bar­dzo zse­ku­la­ry­zo­wa­ne­go, zin­dy­wi­du­ali­zo­wa­ne­go i gno­styc­kie­go.

Jeśli cho­dzi o owo­ce Dro­gi (bo tak zwy­kłe w skró­cie nazy­wa się ten czas for­ma­cji), to są nimi zapew­ne poważ­ny pro­ces nawró­ce­nia, któ­ry pro­wa­dzi do odbu­do­wa­nia rodzi­ny, jej otwar­cia na życie, ale też wdzięcz­no­ści i wier­no­ści Kościo­ło­wi. Widocz­ny jest w nich rów­nież olbrzy­mi zapał misyj­ny. Wśród bra­ci ze wspól­not naro­dził się cha­ry­zmat rodzin misyj­nych. Wyjeż­dża­ją one w naj­bar­dziej zde­ch­ry­stia­ni­zo­wa­ne obsza­ry świa­ta i tam żyjąc sta­ją się zacząt­kiem para­fii. W tych wspól­no­tach obja­wia się tak­że roz­kwit powo­łań do pre­zbi­te­ra­tu i życia kon­se­kro­wa­ne­go, co w wie­lu kra­jach jest ewe­ne­men­tem.

Na Dro­dze zro­dzi­ły się tak­że mię­dzy­na­ro­do­we die­ce­zjal­ne semi­na­ria misyj­ne Redemp­to­ris Mater, gdzie for­mo­wa­ni są pre­zbi­te­rzy goto­wi być posła­ni w dowol­ne miej­sce na świe­cie, by nieść Ewan­ge­lię.

Wspól­no­ty neo­ka­te­chu­me­nal­ne w para­fii św. Jana Bosko.

Histo­ria wspól­not neo­ka­te­chu­me­nal­nych w para­fii św. Jana Bosko jest pra­wie tak samo dłu­ga, jak samej para­fii. Pierw­sze kate­che­zy dla doro­słych były tu gło­szo­ne w Wiel­kim Poście 1989 r., z ini­cja­ty­wy ówcze­sne­go pro­bosz­cza, śp. ks. Lucja­na Gie­ro­sa.

Obec­nie w para­fii ist­nie­ją dwie wspól­no­ty neo­ka­te­chu­me­nal­ne. Star­sza ma za sobą 18 lat, młod­sza 6 lat.

Jeden z naszych bra­ci (Dariusz Szy­mań­ski) we wspól­no­cie odkrył i zre­ali­zo­wał swo­je powo­ła­nie do pre­zbi­te­ra­tu i obec­nie jest pro­bosz­czem w jed­nej z para­fii w Chor­wa­cji. Inny (Łukasz Sob­czyń­ski) obec­nie potwier­dza swo­je powo­ła­nie w Mię­dzy­na­ro­do­wym Semi­na­rium Misyj­nym Redemp­to­ris Mater w Madry­cie.

Mimo tak niewiel­kiej licz­by wspól­not jest tu ponad 30. dzie­ci. Z podzi­wem patrzy­my rów­nież na naj­star­sze z naszych sióstr, któ­rym ogra­ni­cze­nia fizycz­ne i cho­ro­by nie odbie­ra­ją gor­li­wo­ści i zapa­łu do uczest­ni­cze­nia w litur­giach wspól­notowych.

Uczestniczy­liśmy tak­że we wszyst­kich waż­nych dla Kościo­ła wyda­rze­niach w Pol­sce, na świe­cie i w para­fii. Byli­śmy obec­ni na spo­tka­niach z Ojcem Świę­tym Janem Paw­łem II pod­czas Jego piel­grzy­mek do kra­ju, ale tak­że szcze­gól­nie w Jego spo­tka­niach z mło-dymi: w Czę­stochowie 1991, w Loret­to 1994, w Pary­żu 1997, w Zie­mi Świę­tej i w Rzy­mie w 2000, w Toron­to 2002 i w ostat­nim w Kolo­nii 2005, już z Bene­dyktem XVI. To ostat­nie spo­tka­nie było poprze­dzo­ne ewan­ge­li­za­cją ulicz­ną połą­czo­ną z zapra­sza­niem miesz­kań­ców nie­miec­kich (nie tyl­ko) miast do przy­jaz­du do Kolo­nii. Zor­ga­ni­zo­wa­ły to wspól­no­ty Dro­gi Neoka­te­chu­me­nal­nej z całej Euro­py. Szcze­ciń­skim wspól­notom przy­padł Line­burg oraz dwa mia­stecz­ka w Holan­dii.

Dni mło­dych są zawsze cza­sem poważ­ne­go zasta­na­wia­nia się nad swo­im powo­ła­niem, ale tak­że oka­zją spo­tka­nia i roz­mo­wy o tym z mło­dymi całe­go świa­ta.

Jako para­fia mie­li­śmy tak­że wie­lo­krot­nie oka­zję do wspie­ra­nia misji szcze­ciń­skiej rodzi­ny z Dro­gi, Arka­diu­sza i Marze­ny Maj­ków z 5. dzie­ci. Rodzi­na ta prze­by­wa obec­nie w Ser­bii w ramach tzw. misji rodzin.

Przez wszyst­kie te lata ist­nie­nia w naszej para­fii wie­lo­krot­nie gło­szo­ne były Kate­che­zy Zwia­sto­wa­nia, ostat­nie w Wiel­ki Poście 2007 r. z obec­nym pro­bosz­czem ks. Zbi­gnie­wem Hulem.

Takie kate­che­zy gło­si­li­śmy tak­że w para­fii św. Boni­fa­ce­go w Bar­lin­ku, gdzie rów­nież powsta­ła wspól­no­ta neo­ka­te­chu­me­nal­na.

Wyszukiwarka

w tym dziale wszędzie

Aktualności parafialne

• Przygotowania do I Komunii Świętej
• Intencje modlitwy różańcowej na wrzesień 2024 r.
• Rozpoczęcie nowego roku szkolnego i katechetycznego
• Koszulka z Osiołkiem Stefciem
• Pielgrzymka do Rwandy w lutym 2025 r.